Definify.com
Definition 2025
erraticus
erraticus
Latin
Adjective
errāticus m (feminine errātica, neuter errāticum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | errāticus | errātica | errāticum | errāticī | errāticae | errātica | |
| genitive | errāticī | errāticae | errāticī | errāticōrum | errāticārum | errāticōrum | |
| dative | errāticō | errāticō | errāticīs | ||||
| accusative | errāticum | errāticam | errāticum | errāticōs | errāticās | errātica | |
| ablative | errāticō | errāticā | errāticō | errāticīs | |||
| vocative | errātice | errātica | errāticum | errāticī | errāticae | errātica | |
References
- erraticus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- erraticus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- ERRATICUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “erraticus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.