Definify.com
Definition 2025
exaestuans
exaestuans
Latin
Participle
exaestuāns m, f, n (genitive exaestuantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | exaestuāns | exaestuantēs | exaestuantia | ||
| genitive | exaestuantis | exaestuantium | |||
| dative | exaestuantī | exaestuantibus | |||
| accusative | exaestuantem | exaestuāns | exaestuantēs | exaestuantia | |
| ablative | exaestuante, exaestuantī1 | exaestuantibus | |||
| vocative | exaestuāns | exaestuantēs | exaestuantia | ||
1When used purely as an adjective.