Definify.com
Definition 2025
existimatus
existimatus
Latin
Participle
existimātus m (feminine existimāta, neuter existimātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | existimātus | existimāta | existimātum | existimātī | existimātae | existimāta | |
| genitive | existimātī | existimātae | existimātī | existimātōrum | existimātārum | existimātōrum | |
| dative | existimātō | existimātō | existimātīs | ||||
| accusative | existimātum | existimātam | existimātum | existimātōs | existimātās | existimāta | |
| ablative | existimātō | existimātā | existimātō | existimātīs | |||
| vocative | existimāte | existimāta | existimātum | existimātī | existimātae | existimāta | |