Definify.com
Definition 2025
expediens
expediens
Latin
Participle
expediēns m, f, n (genitive expedientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | expediēns | expedientēs | expedientia | ||
| genitive | expedientis | expedientium | |||
| dative | expedientī | expedientibus | |||
| accusative | expedientem | expediēns | expedientēs | expedientia | |
| ablative | expediente, expedientī1 | expedientibus | |||
| vocative | expediēns | expedientēs | expedientia | ||
1When used purely as an adjective.