Definify.com
Definition 2025
exturbaturus
exturbaturus
Latin
Participle
exturbātūrus m (feminine exturbātūra, neuter exturbātūrum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | exturbātūrus | exturbātūra | exturbātūrum | exturbātūrī | exturbātūrae | exturbātūra | |
| genitive | exturbātūrī | exturbātūrae | exturbātūrī | exturbātūrōrum | exturbātūrārum | exturbātūrōrum | |
| dative | exturbātūrō | exturbātūrō | exturbātūrīs | ||||
| accusative | exturbātūrum | exturbātūram | exturbātūrum | exturbātūrōs | exturbātūrās | exturbātūra | |
| ablative | exturbātūrō | exturbātūrā | exturbātūrō | exturbātūrīs | |||
| vocative | exturbātūre | exturbātūra | exturbātūrum | exturbātūrī | exturbātūrae | exturbātūra | |