Definify.com
Definition 2025
exturbatus
exturbatus
Latin
Participle
exturbātus m (feminine exturbāta, neuter exturbātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | exturbātus | exturbāta | exturbātum | exturbātī | exturbātae | exturbāta | |
| genitive | exturbātī | exturbātae | exturbātī | exturbātōrum | exturbātārum | exturbātōrum | |
| dative | exturbātō | exturbātō | exturbātīs | ||||
| accusative | exturbātum | exturbātam | exturbātum | exturbātōs | exturbātās | exturbāta | |
| ablative | exturbātō | exturbātā | exturbātō | exturbātīs | |||
| vocative | exturbāte | exturbāta | exturbātum | exturbātī | exturbātae | exturbāta | |