Definify.com
Webster 1913 Edition
Fag
Fag
(făg)
Noun.
1.
A knot or coarse part in cloth; a flaw.
[Obs.]
Fag
,Verb.
I.
[
imp. & p. p.
Fagged
(făgd)
; p. pr. & vb. n.
Fagging
(făg′gĭng)
.] [Cf. LG.
fakk
wearied, weary, vaak
slumber, drowsiness, OFries. fai
, equiv. to fāch
devoted to death, OS. fēgi
, OHG. feigi
, G. feig
, feige
, cowardly, Icel. feigr
fated to die, AS. fǣge
, Scot. faik
, to fail, stop, lower the price; or perh. the same word as E. flag
to droop.] 1.
To become weary; to tire.
Creighton withheld his force till the Italian began to
fag
. G. Mackenzie.
2.
To labor to wearness; to work hard; to drudge.
Read,
fag
, and subdue this chapter. Coleridge.
3.
To act as a fag, or perform menial services or drudgery, for another, as in some English schools.
To fag out
, to become untwisted or frayed, as the end of a rope, or the edge of canvas.
Fag
,Verb.
T.
1.
To tire by labor; to exhaust;
as, he was almost
. fagged
out2.
Anything that fatigues.
[R.]
It is such a
fag
, I came back tired to death. Miss Austen.
Webster 1828 Edition
Fag
FAG
,Verb.
T.
FAG
,Noun.
FAG
,Verb.
I.
To become weary; to fail in strength; to be faint with weariness.
The Italian began to fag.
[A vulgar word.]
FAG
,Noun.
Definition 2025
fág
fág
Irish
Verb
fág (present analytic fágann, future analytic fágfaidh, verbal noun fágáil, past participle fágtha)
Conjugation
First Conjugation (A)
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | fágaim | fágann tú; fágair† |
fágann sé, sí | fágaimid | fágann sibh | fágann siad; fágaid† |
a fhágann; a fhágas / a bhfágann*; a bhfágas* |
fágtar |
| past | d'fhág mé; d'fhágas / fhág mé‡; fhágas‡ |
d'fhág tú; d'fhágais / fhág tú; fhágais‡ |
d'fhág sé, sí / fhág sé, sí‡ |
d'fhágamar; d'fhág muid / fhágamar; fhág muid‡ |
d'fhág sibh; d'fhágabhair / fhág sibh; fhágabhair‡ |
d'fhág siad; d'fhágadar / fhág siad; fhágadar‡ |
a d'fhág / ar fhág* |
fágadh | |
| past habitual | d'fhágainn / fhágainn‡ |
d'fhágtá / fhágtᇠ|
d'fhágadh sé, sí / fhágadh sé, sí‡ |
d'fhágaimis; d'fhágadh muid / fhágaimis; fhágadh muid‡ |
d'fhágadh sibh / fhágadh sibh‡ |
d'fhágaidís; d'fhágadh siad / fhágaidís; fhágadh siad‡ |
a d'fhágadh / ar fhágadh* |
d'fhágtaí / fhágtaí‡ |
|
| future | fágfaidh mé; fágfad |
fágfaidh tú; fágfair† |
fágfaidh sé, sí | fágfaimid; fágfaidh muid |
fágfaidh sibh | fágfaidh siad; fágfaid† |
a fhágfaidh; a fhágfas / a bhfágfaidh*; a bhfágfas* |
fágfar | |
| conditional | d'fhágfainn / fhágfainn‡ |
d'fhágfá / fhágfᇠ|
d'fhágfadh sé, sí / fhágfadh sé, sí‡ |
d'fhágfaimis; d'fhágfadh muid / fhágfaimis; fhágfadh muid‡ |
d'fhágfadh sibh / fhágfadh sibh‡ |
d'fhágfaidís; d'fhágfadh siad / fhágfaidís; fhágfadh siad‡ |
a d'fhágfadh / ar fhágfadh* |
d'fhágfaí / fhágfaí‡ |
|
| subjunctive | present | go bhfága mé; go bhfágad† |
go bhfága tú; go bhfágair† |
go bhfága sé, sí | go bhfágaimid; go bhfága muid |
go bhfága sibh | go bhfága siad; go bhfágaid† |
— | go bhfágtar |
| past | dá bhfágainn | dá bhfágtá | dá bhfágadh sé, sí | dá bhfágaimis; dá bhfágadh muid |
dá bhfágadh sibh | dá bhfágaidís; dá bhfágadh siad |
— | dá bhfágtaí | |
| imperative | fágaim | fág | fágadh sé, sí | fágaimis | fágaigí; fágaidh† |
fágaidís | — | fágtar | |
| verbal noun | fágáil | ||||||||
| past participle | fágtha | ||||||||
* Indirect relative
† Dialect form
‡Dependent form
- Alternative past indicative analytic form: d’fhágaibh
Synonyms
- (go away): imigh
Derived terms
Mutation
| Irish mutation | ||
|---|---|---|
| Radical | Lenition | Eclipsis |
| fág | fhág | bhfág |
| Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. | ||