Definify.com
Definition 2025
fanitalis
fanitalis
Latin
Adjective
fānitālis m, f (neuter fānitāle); third declension
- Of or pertaining to a temple
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | fānitālis | fānitāle | fānitālēs | fānitālia | |
| genitive | fānitālis | fānitālium | |||
| dative | fānitālī | fānitālibus | |||
| accusative | fānitālem | fānitāle | fānitālēs | fānitālia | |
| ablative | fānitālī | fānitālibus | |||
| vocative | fānitālis | fānitāle | fānitālēs | fānitālia | |
Related terms
References
- fanitalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “fanitalis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.