Definify.com
Definition 2025
fidelis
fidelis
Latin
Adjective
fidēlis m, f (neuter fidēle); third declension
-  faithful, loyal
-  semper fidelis
- always faithful
 
 
 -  semper fidelis
 - true, trustworthy, dependable
 
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | fidēlis | fidēle | fidēlēs | fidēlia | |
| genitive | fidēlis | fidēlium | |||
| dative | fidēlī | fidēlibus | |||
| accusative | fidēlem | fidēle | fidēlēs | fidēlia | |
| ablative | fidēlī | fidēlibus | |||
| vocative | fidēlis | fidēle | fidēlēs | fidēlia | |
Descendants
Noun
fidēlis m (genitive fidēlis); third declension
- a confidant, trustworthy person
 
Inflection
Third declension.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | fidēlis | fidēlēs | 
| genitive | fidēlis | fidēlum | 
| dative | fidēlī | fidēlibus | 
| accusative | fidēlem | fidēlēs | 
| ablative | fidēle | fidēlibus | 
| vocative | fidēlis | fidēlēs | 
Related terms
References
- fidelis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - fidelis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
 - FIDELIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
 - Félix Gaffiot (1934), “fidelis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.