Definify.com
Definition 2025
fouen
fouen
Luxembourgish
Verb
fouen (third-person singular present fout, past participle gefout, auxiliary verb hunn)
- to grout
Conjugation
| Regular | ||
|---|---|---|
| infinitive | fouen | |
| participle | gefout | |
| auxiliary | hunn | |
| present indicative |
imperative | |
| 1st singular | fouen | — |
| 2nd singular | fous | fou |
| 3rd singular | fout | — |
| 1st plural | fouen | — |
| 2nd plural | fout | fout |
| 3rd plural | fouen | — |
| (n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. | ||