Definify.com
Definition 2025
fraudatus
fraudatus
Latin
Participle
fraudātus m (feminine fraudāta, neuter fraudātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | fraudātus | fraudāta | fraudātum | fraudātī | fraudātae | fraudāta | |
| genitive | fraudātī | fraudātae | fraudātī | fraudātōrum | fraudātārum | fraudātōrum | |
| dative | fraudātō | fraudātō | fraudātīs | ||||
| accusative | fraudātum | fraudātam | fraudātum | fraudātōs | fraudātās | fraudāta | |
| ablative | fraudātō | fraudātā | fraudātō | fraudātīs | |||
| vocative | fraudāte | fraudāta | fraudātum | fraudātī | fraudātae | fraudāta | |
References
- fraudatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- FRAUDATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)