Definify.com
Webster 1913 Edition
gein
Definition 2025
gein
gein
See also: géin
Dutch
Pronunciation
- Rhymes: -ɛi̯n
Etymology
Borrowing from Yiddish חן (kheyn, “grace, charm”).
Noun
gein m (uncountable, diminutive geintje n)
Derived terms
- geinponem
Anagrams
Icelandic
Verb
gein
Volapük
Noun
gein (plural geins)
Declension
declension of gein
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | gein | geins |
| genitive | geina | geinas |
| dative | geine | geines |
| accusative | geini | geinis |
| predicative | geinu | geinus |
| vocative | o gein! | o geins! |