Definify.com
Definition 2025
grunniendus
grunniendus
Latin
Participle
grunniendus m (feminine grunnienda, neuter grunniendum); first/second declension
- which is to be grunted
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | grunniendus | grunnienda | grunniendum | grunniendī | grunniendae | grunnienda | |
| genitive | grunniendī | grunniendae | grunniendī | grunniendōrum | grunniendārum | grunniendōrum | |
| dative | grunniendō | grunniendō | grunniendīs | ||||
| accusative | grunniendum | grunniendam | grunniendum | grunniendōs | grunniendās | grunnienda | |
| ablative | grunniendō | grunniendā | grunniendō | grunniendīs | |||
| vocative | grunniende | grunnienda | grunniendum | grunniendī | grunniendae | grunnienda | |