Definify.com
Definition 2025
grunniens
grunniens
Latin
Participle
grunniēns m, f, n (genitive grunnientis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | ||
| genitive | grunnientis | grunnientium | |||
| dative | grunnientī | grunnientibus | |||
| accusative | grunnientem | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | |
| ablative | grunniente, grunnientī1 | grunnientibus | |||
| vocative | grunniēns | grunnientēs | grunnientia | ||
1When used purely as an adjective.