Definify.com
Definition 2025
grunnitus
grunnitus
Latin
Participle
grunnītus m (feminine grunnīta, neuter grunnītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | grunnītus | grunnīta | grunnītum | grunnītī | grunnītae | grunnīta | |
| genitive | grunnītī | grunnītae | grunnītī | grunnītōrum | grunnītārum | grunnītōrum | |
| dative | grunnītō | grunnītō | grunnītīs | ||||
| accusative | grunnītum | grunnītam | grunnītum | grunnītōs | grunnītās | grunnīta | |
| ablative | grunnītō | grunnītā | grunnītō | grunnītīs | |||
| vocative | grunnīte | grunnīta | grunnītum | grunnītī | grunnītae | grunnīta | |
Noun
grunnītus m (genitive grunnītūs); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | grunnītus | grunnītūs |
| genitive | grunnītūs | grunnītuum |
| dative | grunnītuī | grunnītibus |
| accusative | grunnītum | grunnītūs |
| ablative | grunnītū | grunnītibus |
| vocative | grunnītus | grunnītūs |
References
- grunnitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “grunnitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- grunnitus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016