Definify.com
Definition 2025
heila
heila
Finnish
(index he)
Noun
heila
Declension
| Inflection of heila (Kotus type 9/kala, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | heila | heilat | |
| genitive | heilan | heilojen | |
| partitive | heilaa | heiloja | |
| illative | heilaan | heiloihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | heila | heilat | |
| accusative | nom. | heila | heilat |
| gen. | heilan | ||
| genitive | heilan | heilojen heilainrare |
|
| partitive | heilaa | heiloja | |
| inessive | heilassa | heiloissa | |
| elative | heilasta | heiloista | |
| illative | heilaan | heiloihin | |
| adessive | heilalla | heiloilla | |
| ablative | heilalta | heiloilta | |
| allative | heilalle | heiloille | |
| essive | heilana | heiloina | |
| translative | heilaksi | heiloiksi | |
| instructive | — | heiloin | |
| abessive | heilatta | heiloitta | |
| comitative | — | heiloineen | |
Norwegian Nynorsk
Alternative forms
Etymology
From Old Norse heila, from Proto-Germanic *hailijaną.
Verb
heila (present tense heilar, past tense heila, past participle heila, passive infinitive heilast, present participle heilande, imperative heila/heil)
References
- “doey” in The Nynorsk Dictionary.