Definify.com
Definition 2025
hinnitus
hinnitus
Latin
Participle
hinnītus m (feminine hinnīta, neuter hinnītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | hinnītus | hinnīta | hinnītum | hinnītī | hinnītae | hinnīta | |
| genitive | hinnītī | hinnītae | hinnītī | hinnītōrum | hinnītārum | hinnītōrum | |
| dative | hinnītō | hinnītō | hinnītīs | ||||
| accusative | hinnītum | hinnītam | hinnītum | hinnītōs | hinnītās | hinnīta | |
| ablative | hinnītō | hinnītā | hinnītō | hinnītīs | |||
| vocative | hinnīte | hinnīta | hinnītum | hinnītī | hinnītae | hinnīta | |
References
- hinnitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- hinnitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “hinnitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.