Definify.com
Definition 2025
honorarius
honorarius
Latin
Adjective
honōrārius m (feminine honōrāria, neuter honōrārium); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | honōrārius | honōrāria | honōrārium | honōrāriī | honōrāriae | honōrāria | |
| genitive | honōrāriī | honōrāriae | honōrāriī | honōrāriōrum | honōrāriārum | honōrāriōrum | |
| dative | honōrāriō | honōrāriō | honōrāriīs | ||||
| accusative | honōrārium | honōrāriam | honōrārium | honōrāriōs | honōrāriās | honōrāria | |
| ablative | honōrāriō | honōrāriā | honōrāriō | honōrāriīs | |||
| vocative | honōrārie | honōrāria | honōrārium | honōrāriī | honōrāriae | honōrāria | |
Descendants
References
- honorarius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- honorarius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “honorarius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.