Definify.com
Definition 2025
ien
ien
Elfdalian
Etymology
From Old Norse einn, from Proto-Germanic *ainaz. Cognate with Swedish en.
Article
ien m
Numeral
ien m
Usage notes
The masculine and feminine forms are used only together with a following noun. When used alone (such as when counting), the neuter form iett is used instead.
Esperanto
Etymology
Pronunciation
Adverb
ien
Related terms
Finnish
Etymology
From Proto-Finnic *igen, from Proto-Finno-Ugric *ikene, from Proto-Uralic *ike(-ńe, -ne). Cognates include Hungarian íny.
Pronunciation
- IPA(key): [ien]
- Rhymes: -ien
- Hyphenation: ien
Noun
ien
- gum (part of mouth)
Declension
| Inflection of ien (Kotus type 32/sisar, k- gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | ien | ikenet | |
| genitive | ikenen | ikenien ienten |
|
| partitive | ientä | ikeniä | |
| illative | ikeneen | ikeniin | |
| singular | plural | ||
| nominative | ien | ikenet | |
| accusative | nom. | ien | ikenet |
| gen. | ikenen | ||
| genitive | ikenen | ikenien ienten |
|
| partitive | ientä | ikeniä | |
| inessive | ikenessä | ikenissä | |
| elative | ikenestä | ikenistä | |
| illative | ikeneen | ikeniin | |
| adessive | ikenellä | ikenillä | |
| ablative | ikeneltä | ikeniltä | |
| allative | ikenelle | ikenille | |
| essive | ikenenä | ikeninä | |
| translative | ikeneksi | ikeniksi | |
| instructive | — | ikenin | |
| abessive | ikenettä | ikenittä | |
| comitative | — | ikenineen | |
Compounds
West Frisian
Etymology
From Old Frisian ēn, from Proto-Germanic *ainaz, from Proto-Indo-European *óynos.
Noun
ien (plural ienen)
Pronoun
ien
Numeral
| < 0 | 1 | 2 > |
|---|---|---|
| Cardinal : ien Ordinal : earst | ||
ien
- (cardinal) one