Definify.com
Definition 2025
illectus
illectus
Latin
Participle
illectus m (feminine illecta, neuter illectum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | illectus | illecta | illectum | illectī | illectae | illecta | |
| genitive | illectī | illectae | illectī | illectōrum | illectārum | illectōrum | |
| dative | illectō | illectō | illectīs | ||||
| accusative | illectum | illectam | illectum | illectōs | illectās | illecta | |
| ablative | illectō | illectā | illectō | illectīs | |||
| vocative | illecte | illecta | illectum | illectī | illectae | illecta | |
Etymology 2
From in- + lēctus (“collected; read”).
Adjective
illēctus m (feminine illēcta, neuter illēctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | illēctus | illēcta | illēctum | illēctī | illēctae | illēcta | |
| genitive | illēctī | illēctae | illēctī | illēctōrum | illēctārum | illēctōrum | |
| dative | illēctō | illēctō | illēctīs | ||||
| accusative | illēctum | illēctam | illēctum | illēctōs | illēctās | illēcta | |
| ablative | illēctō | illēctā | illēctō | illēctīs | |||
| vocative | illēcte | illēcta | illēctum | illēctī | illēctae | illēcta | |
References
- illectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ILLECTUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “illectus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.