Definify.com
Definition 2025
impugnaturus
impugnaturus
Latin
Participle
impugnātūrus m (feminine impugnātūra, neuter impugnātūrum); first/second declension
- about to attack
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | impugnātūrus | impugnātūra | impugnātūrum | impugnātūrī | impugnātūrae | impugnātūra | |
| genitive | impugnātūrī | impugnātūrae | impugnātūrī | impugnātūrōrum | impugnātūrārum | impugnātūrōrum | |
| dative | impugnātūrō | impugnātūrō | impugnātūrīs | ||||
| accusative | impugnātūrum | impugnātūram | impugnātūrum | impugnātūrōs | impugnātūrās | impugnātūra | |
| ablative | impugnātūrō | impugnātūrā | impugnātūrō | impugnātūrīs | |||
| vocative | impugnātūre | impugnātūra | impugnātūrum | impugnātūrī | impugnātūrae | impugnātūra | |