Definify.com
Definition 2025
impunitus
impunitus
Latin
Alternative forms
Adjective
impūnītus m (feminine impūnīta, neuter impūnītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | impūnītus | impūnīta | impūnītum | impūnītī | impūnītae | impūnīta | |
| genitive | impūnītī | impūnītae | impūnītī | impūnītōrum | impūnītārum | impūnītōrum | |
| dative | impūnītō | impūnītō | impūnītīs | ||||
| accusative | impūnītum | impūnītam | impūnītum | impūnītōs | impūnītās | impūnīta | |
| ablative | impūnītō | impūnītā | impūnītō | impūnītīs | |||
| vocative | impūnīte | impūnīta | impūnītum | impūnītī | impūnītae | impūnīta | |
References
- impunitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- impunitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “impunitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to let a person go scot-free: impunitum aliquem dimittere
- to let a person go scot-free: impunitum aliquem dimittere