Definify.com
Definition 2025
incommodatus
incommodatus
Latin
Participle
incommodātus m (feminine incommodāta, neuter incommodātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | incommodātus | incommodāta | incommodātum | incommodātī | incommodātae | incommodāta | |
| genitive | incommodātī | incommodātae | incommodātī | incommodātōrum | incommodātārum | incommodātōrum | |
| dative | incommodātō | incommodātō | incommodātīs | ||||
| accusative | incommodātum | incommodātam | incommodātum | incommodātōs | incommodātās | incommodāta | |
| ablative | incommodātō | incommodātā | incommodātō | incommodātīs | |||
| vocative | incommodāte | incommodāta | incommodātum | incommodātī | incommodātae | incommodāta | |