Definify.com
Definition 2025
inconsuetus
inconsuetus
Latin
Adjective
inconsuētus m (feminine inconsuēta, neuter inconsuētum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inconsuētus | inconsuēta | inconsuētum | inconsuētī | inconsuētae | inconsuēta | |
| genitive | inconsuētī | inconsuētae | inconsuētī | inconsuētōrum | inconsuētārum | inconsuētōrum | |
| dative | inconsuētō | inconsuētō | inconsuētīs | ||||
| accusative | inconsuētum | inconsuētam | inconsuētum | inconsuētōs | inconsuētās | inconsuēta | |
| ablative | inconsuētō | inconsuētā | inconsuētō | inconsuētīs | |||
| vocative | inconsuēte | inconsuēta | inconsuētum | inconsuētī | inconsuētae | inconsuēta | |
References
- inconsuetus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “inconsuetus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.