Definify.com
Definition 2025
indicturus
indicturus
Latin
Participle
indictūrus m (feminine indictūra, neuter indictūrum); first/second declension
- about to proclaim, about to announce
 - about to fix (a destination)
 - (often with dative) about to impose, about to afflict
 
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | indictūrus | indictūra | indictūrum | indictūrī | indictūrae | indictūra | |
| genitive | indictūrī | indictūrae | indictūrī | indictūrōrum | indictūrārum | indictūrōrum | |
| dative | indictūrō | indictūrō | indictūrīs | ||||
| accusative | indictūrum | indictūram | indictūrum | indictūrōs | indictūrās | indictūra | |
| ablative | indictūrō | indictūrā | indictūrō | indictūrīs | |||
| vocative | indictūre | indictūra | indictūrum | indictūrī | indictūrae | indictūra | |