Definify.com
Definition 2025
indutia
indutia
Latin
Noun
indūtia f (genitive indūtiae); first declension
Inflection
First declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | indūtia | indūtiae |
| genitive | indūtiae | indūtiārum |
| dative | indūtiae | indūtiīs |
| accusative | indūtiam | indūtiās |
| ablative | indūtiā | indūtiīs |
| vocative | indūtia | indūtiae |
References
- Félix Gaffiot (1934), “indutia”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
-
(ambiguous) to make a truce: indutias facere (Phil. 8. 7)
-
(ambiguous) to break a truce: indutias violare
-
(ambiguous) to make a truce: indutias facere (Phil. 8. 7)