Definify.com
Definition 2025
inflictus
inflictus
Latin
Participle
īnflīctus m (feminine īnflīcta, neuter īnflīctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | īnflīctus | īnflīcta | īnflīctum | īnflīctī | īnflīctae | īnflīcta | |
| genitive | īnflīctī | īnflīctae | īnflīctī | īnflīctōrum | īnflīctārum | īnflīctōrum | |
| dative | īnflīctō | īnflīctō | īnflīctīs | ||||
| accusative | īnflīctum | īnflīctam | īnflīctum | īnflīctōs | īnflīctās | īnflīcta | |
| ablative | īnflīctō | īnflīctā | īnflīctō | īnflīctīs | |||
| vocative | īnflīcte | īnflīcta | īnflīctum | īnflīctī | īnflīctae | īnflīcta | |
References
- inflictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inflictus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “inflictus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.