Definify.com
Definition 2025
ingenitus
ingenitus
Latin
Participle
ingenitus m (feminine ingenita, neuter ingenitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ingenitus | ingenita | ingenitum | ingenitī | ingenitae | ingenita | |
| genitive | ingenitī | ingenitae | ingenitī | ingenitōrum | ingenitārum | ingenitōrum | |
| dative | ingenitō | ingenitō | ingenitīs | ||||
| accusative | ingenitum | ingenitam | ingenitum | ingenitōs | ingenitās | ingenita | |
| ablative | ingenitō | ingenitā | ingenitō | ingenitīs | |||
| vocative | ingenite | ingenita | ingenitum | ingenitī | ingenitae | ingenita | |
References
- ingenitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ingenitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- INGENITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “ingenitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.