Definify.com
Definition 2025
innitens
innitens
Latin
Participle
innītēns m, f, n (genitive innītentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | innītēns | innītentēs | innītentia | ||
| genitive | innītentis | innītentium | |||
| dative | innītentī | innītentibus | |||
| accusative | innītentem | innītēns | innītentēs | innītentia | |
| ablative | innītente, innītentī1 | innītentibus | |||
| vocative | innītēns | innītentēs | innītentia | ||
1When used purely as an adjective.