Definify.com
Definition 2025
inquietus
inquietus
Latin
Adjective
inquiētus m (feminine inquiēta, neuter inquiētum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inquiētus | inquiēta | inquiētum | inquiētī | inquiētae | inquiēta | |
| genitive | inquiētī | inquiētae | inquiētī | inquiētōrum | inquiētārum | inquiētōrum | |
| dative | inquiētō | inquiētō | inquiētīs | ||||
| accusative | inquiētum | inquiētam | inquiētum | inquiētōs | inquiētās | inquiēta | |
| ablative | inquiētō | inquiētā | inquiētō | inquiētīs | |||
| vocative | inquiēte | inquiēta | inquiētum | inquiētī | inquiētae | inquiēta | |
Descendants
References
- inquietus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inquietus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “inquietus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.