Definify.com
Definition 2024
insan
insan
Turkish
Noun
insan (definite accusative insanı, plural insanlar)
Related terms
- insancık
Declension
declension of insan
possessive forms of insan
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | insanım | insanlarım |
| definite accusative (belirtme) | insanımı | insanlarımı |
| dative (yönelme) | insanıma | insanlarıma |
| locative (bulunma) | insanımda | insanlarımda |
| ablative (çıkma) | insanımdan | insanlarımdan |
| genitive (tamlayan) | insanımın | insanlarımın |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | insanın | insanların |
| definite accusative (belirtme) | insanını | insanlarını |
| dative (yönelme) | insanına | insanlarına |
| locative (bulunma) | insanında | insanlarında |
| ablative (çıkma) | insanından | insanlarından |
| genitive (tamlayan) | insanının | insanlarının |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | insanı | insanları |
| definite accusative (belirtme) | insanını | insanlarını |
| dative (yönelme) | insanına | insanlarına |
| locative (bulunma) | insanında | insanlarında |
| ablative (çıkma) | insanından | insanlarından |
| genitive (tamlayan) | insanının | insanlarının |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | insanımız | insanlarımız |
| definite accusative (belirtme) | insanımızı | insanlarımızı |
| dative (yönelme) | insanımıza | insanlarımıza |
| locative (bulunma) | insanımızda | insanlarımızda |
| ablative (çıkma) | insanımızdan | insanlarımızdan |
| genitive (tamlayan) | insanımızın | insanlarımızın |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | insanınız | insanlarınız |
| definite accusative (belirtme) | insanınızı | insanlarınızı |
| dative (yönelme) | insanınıza | insanlarınıza |
| locative (bulunma) | insanınızda | insanlarınızda |
| ablative (çıkma) | insanınızdan | insanlarınızdan |
| genitive (tamlayan) | insanınızın | insanlarınızın |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | insanları | insanları |
| definite accusative (belirtme) | insanlarını | insanlarını |
| dative (yönelme) | insanlarına | insanlarına |
| locative (bulunma) | insanlarında | insanlarında |
| ablative (çıkma) | insanlarından | insanlarından |
| genitive (tamlayan) | insanlarının | insanlarının |
predicative forms of insan
| simple present | singular | plural |
|---|---|---|
| ben (I am) | insanım | insanlarım* |
| sen (you are) | insansın | insanlarsın* |
| o (he/she/it is) | insan / insandır | insanlar* / insanlardır* |
| biz (we are) | insanız | insanlarız |
| siz (you are) | insansınız | insanlarsınız |
| onlar (they are) | insanlar | insanlardır |
| simple past | singular | plural |
| ben (I was) | insandım | insanlardım* |
| sen (you were) | insandın | insanlardın* |
| o (he/she/it was) | insandı | insanlardı* |
| biz (we were) | insandık | insanlardık |
| siz (you were) | insandınız | insanlardınız |
| onlar (they were) | insandılar | insanlardı |
| indirect / unwitnessed past | singular | plural |
| ben (I was) | insanmışım | insanlarmışım* |
| sen (you were) | insanmışsın | insanlarmışsın* |
| o (he/she/it was) | insanmış | insanlarmış* |
| biz (we were) | insanmışız | insanlarmışız |
| siz (you were) | insanmışsınız | insanlarmışsınız |
| onlar (they were) | insanmışlar | insanlarmış |
| *Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. | ||