Definify.com
Definition 2025
intercalaturus
intercalaturus
Latin
Participle
intercalātūrus m (feminine intercalātūra, neuter intercalātūrum); first/second declension
- about to intercalate
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | intercalātūrus | intercalātūra | intercalātūrum | intercalātūrī | intercalātūrae | intercalātūra | |
| genitive | intercalātūrī | intercalātūrae | intercalātūrī | intercalātūrōrum | intercalātūrārum | intercalātūrōrum | |
| dative | intercalātūrō | intercalātūrō | intercalātūrīs | ||||
| accusative | intercalātūrum | intercalātūram | intercalātūrum | intercalātūrōs | intercalātūrās | intercalātūra | |
| ablative | intercalātūrō | intercalātūrā | intercalātūrō | intercalātūrīs | |||
| vocative | intercalātūre | intercalātūra | intercalātūrum | intercalātūrī | intercalātūrae | intercalātūra | |