Definify.com
Definition 2025
interdictus
interdictus
Latin
Participle
interdīctus m (feminine interdīcta, neuter interdīctum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | interdīctus | interdīcta | interdīctum | interdīctī | interdīctae | interdīcta | |
| genitive | interdīctī | interdīctae | interdīctī | interdīctōrum | interdīctārum | interdīctōrum | |
| dative | interdīctō | interdīctō | interdīctīs | ||||
| accusative | interdīctum | interdīctam | interdīctum | interdīctōs | interdīctās | interdīcta | |
| ablative | interdīctō | interdīctā | interdīctō | interdīctīs | |||
| vocative | interdīcte | interdīcta | interdīctum | interdīctī | interdīctae | interdīcta | |
References
- interdictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “interdictus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.