Definify.com
Definition 2025
interfectus
interfectus
Latin
Participle
interfectus m (feminine interfecta, neuter interfectum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | interfectus | interfecta | interfectum | interfectī | interfectae | interfecta | |
| genitive | interfectī | interfectae | interfectī | interfectōrum | interfectārum | interfectōrum | |
| dative | interfectō | interfectō | interfectīs | ||||
| accusative | interfectum | interfectam | interfectum | interfectōs | interfectās | interfecta | |
| ablative | interfectō | interfectā | interfectō | interfectīs | |||
| vocative | interfecte | interfecta | interfectum | interfectī | interfectae | interfecta | |
References
- interfectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interfectus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “interfectus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.