Definify.com
Definition 2025
intromissus
intromissus
Latin
Participle
intrōmissus m (feminine intrōmissa, neuter intrōmissum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | intrōmissus | intrōmissa | intrōmissum | intrōmissī | intrōmissae | intrōmissa | |
| genitive | intrōmissī | intrōmissae | intrōmissī | intrōmissōrum | intrōmissārum | intrōmissōrum | |
| dative | intrōmissō | intrōmissō | intrōmissīs | ||||
| accusative | intrōmissum | intrōmissam | intrōmissum | intrōmissōs | intrōmissās | intrōmissa | |
| ablative | intrōmissō | intrōmissā | intrōmissō | intrōmissīs | |||
| vocative | intrōmisse | intrōmissa | intrōmissum | intrōmissī | intrōmissae | intrōmissa | |
References
- intromissus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “intromissus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.