Esperanto

Verb

intui ‎(present intuas, past intuis, future intuos, conditional intuus, volitive intuu)

1. (transitive) intuit

   2001 October, Ertl, István, “Jarmilŝanĝo”, in Monato, page 24:

   Pli bone, do, nun forredakti sin el ilia vivo — li intuis —, morgaŭ maleblos, nerefareble.

Synonyms

• intuicii

Conjugation

Conjugation of intui present past future singular plural singular plural singular plural tense intuas intuis intuos active participle intuanta intuantaj intuinta intuintaj intuonta intuontaj acc. intuantan intuantajn intuintan intuintajn intuontan intuontajn passive participle intuata intuataj intuita intuitaj intuota intuotaj acc. intuatan intuatajn intuitan intuitajn intuotan intuotajn nominal active participle intuanto intuantoj intuinto intuintoj intuonto intuontoj acc. intuanton intuantojn intuinton intuintojn intuonton intuontojn nominal passive participle intuato intuatoj intuito intuitoj intuoto intuotoj acc. intuaton intuatojn intuiton intuitojn intuoton intuotojn adverbial active participle intuante intuinte intuonte adverbial passive participle intuate intuite intuote infinitive intui imperative intuu conditional intuus

Derived terms

• intua ‎(“intuitive”)
• intuado ‎(“intuition”)
• intue ‎(“intuitively”)

Related terms

• intuicio ‎(“intuition”)

Romanian

Etymology

From Latin intueri ‎(“to intuit”).

Pronunciation

• IPA^(key): [in.tuˈi]

Verb

a intui ‎(third-person singular present intuiește, past participle intuit) 4th conj.

1. to intuit

Conjugation

Spanish

Verb

intui

1. (Latin America) Informal second-person singular (voseo) affirmative imperative form of intuir.