Definify.com
Definition 2025
intuitus
intuitus
Latin
Participle
intuitus m (feminine intuita, neuter intuitum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | intuitus | intuita | intuitum | intuitī | intuitae | intuita | |
| genitive | intuitī | intuitae | intuitī | intuitōrum | intuitārum | intuitōrum | |
| dative | intuitō | intuitō | intuitīs | ||||
| accusative | intuitum | intuitam | intuitum | intuitōs | intuitās | intuita | |
| ablative | intuitō | intuitā | intuitō | intuitīs | |||
| vocative | intuite | intuita | intuitum | intuitī | intuitae | intuita | |
Noun
intuitus m (genitive intuitus); fourth declension
Inflection
Fourth declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | intuitus | intuitūs |
| genitive | intuitūs | intuituum |
| dative | intuituī | intuitibus |
| accusative | intuitum | intuitūs |
| ablative | intuitū | intuitibus |
| vocative | intuitus | intuitūs |
Descendants
- Portuguese: intuito
References
- intuitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- INTUITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “intuitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.