Definify.com
Definition 2025
invitatus
invitatus
Latin
Participle
invītatus m (feminine invītata, neuter invītatum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | invītatus | invītata | invītatum | invītatī | invītatae | invītata | |
| genitive | invītatī | invītatae | invītatī | invītatōrum | invītatārum | invītatōrum | |
| dative | invītatō | invītatō | invītatīs | ||||
| accusative | invītatum | invītatam | invītatum | invītatōs | invītatās | invītata | |
| ablative | invītatō | invītatā | invītatō | invītatīs | |||
| vocative | invītate | invītata | invītatum | invītatī | invītatae | invītata | |
References
- invitatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- invitatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- INVITATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “invitatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.