Definify.com
Definition 2025
iocabundus
iocabundus
Latin
Adjective
iocābundus m (feminine iocābunda, neuter iocābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | iocābundus | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda | |
genitive | iocābundī | iocābundae | iocābundī | iocābundōrum | iocābundārum | iocābundōrum | |
dative | iocābundō | iocābundō | iocābundīs | ||||
accusative | iocābundum | iocābundam | iocābundum | iocābundōs | iocābundās | iocābunda | |
ablative | iocābundō | iocābundā | iocābundō | iocābundīs | |||
vocative | iocābunde | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda |
References
- iocābundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press