Definify.com
Definition 2025
iocabundus
iocabundus
Latin
Adjective
iocābundus m (feminine iocābunda, neuter iocābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | iocābundus | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda | |
| genitive | iocābundī | iocābundae | iocābundī | iocābundōrum | iocābundārum | iocābundōrum | |
| dative | iocābundō | iocābundō | iocābundīs | ||||
| accusative | iocābundum | iocābundam | iocābundum | iocābundōs | iocābundās | iocābunda | |
| ablative | iocābundō | iocābundā | iocābundō | iocābundīs | |||
| vocative | iocābunde | iocābunda | iocābundum | iocābundī | iocābundae | iocābunda | |
References
- iocābundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press