Definify.com
Definition 2025
iocatus
iocatus
Latin
Participle
iocātus m (feminine iocāta, neuter iocātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | iocātus | iocāta | iocātum | iocātī | iocātae | iocāta | |
| genitive | iocātī | iocātae | iocātī | iocātōrum | iocātārum | iocātōrum | |
| dative | iocātō | iocātō | iocātīs | ||||
| accusative | iocātum | iocātam | iocātum | iocātōs | iocātās | iocāta | |
| ablative | iocātō | iocātā | iocātō | iocātīs | |||
| vocative | iocāte | iocāta | iocātum | iocātī | iocātae | iocāta | |
References
- Félix Gaffiot (1934), “iocatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- I said it in jest: haec iocatus sum, per iocum dixi
- I said it in jest: haec iocatus sum, per iocum dixi