Definify.com
Definition 2025
irrumatus
irrumatus
Latin
Participle
irrumātus m (feminine irrumāta, neuter irrumātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | irrumātus | irrumāta | irrumātum | irrumātī | irrumātae | irrumāta | |
| genitive | irrumātī | irrumātae | irrumātī | irrumātōrum | irrumātārum | irrumātōrum | |
| dative | irrumātō | irrumātō | irrumātīs | ||||
| accusative | irrumātum | irrumātam | irrumātum | irrumātōs | irrumātās | irrumāta | |
| ablative | irrumātō | irrumātā | irrumātō | irrumātīs | |||
| vocative | irrumāte | irrumāta | irrumātum | irrumātī | irrumātae | irrumāta | |