Definify.com
Definition 2025
irrupturus
irrupturus
Latin
Participle
irruptūrus m (feminine irruptūra, neuter irruptūrum); first/second declension
- about to intrude
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | irruptūrus | irruptūra | irruptūrum | irruptūrī | irruptūrae | irruptūra | |
| genitive | irruptūrī | irruptūrae | irruptūrī | irruptūrōrum | irruptūrārum | irruptūrōrum | |
| dative | irruptūrō | irruptūrō | irruptūrīs | ||||
| accusative | irruptūrum | irruptūram | irruptūrum | irruptūrōs | irruptūrās | irruptūra | |
| ablative | irruptūrō | irruptūrā | irruptūrō | irruptūrīs | |||
| vocative | irruptūre | irruptūra | irruptūrum | irruptūrī | irruptūrae | irruptūra | |