Definify.com
Definition 2025
irruptus
irruptus
Latin
Participle
irruptus m (feminine irrupta, neuter irruptum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | irruptus | irrupta | irruptum | irruptī | irruptae | irrupta | |
| genitive | irruptī | irruptae | irruptī | irruptōrum | irruptārum | irruptōrum | |
| dative | irruptō | irruptō | irruptīs | ||||
| accusative | irruptum | irruptam | irruptum | irruptōs | irruptās | irrupta | |
| ablative | irruptō | irruptā | irruptō | irruptīs | |||
| vocative | irrupte | irrupta | irruptum | irruptī | irruptae | irrupta | |
References
- irruptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “irruptus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.