Definify.com
Definition 2025
iustificans
iustificans
Latin
Participle
iustificāns m, f, n (genitive iustificantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | iustificāns | iustificantēs | iustificantia | ||
| genitive | iustificantis | iustificantium | |||
| dative | iustificantī | iustificantibus | |||
| accusative | iustificantem | iustificāns | iustificantēs | iustificantia | |
| ablative | iustificante, iustificantī1 | iustificantibus | |||
| vocative | iustificāns | iustificantēs | iustificantia | ||
1When used purely as an adjective.