Definify.com
Definition 2025
kankea
kankea
Finnish
Adjective
kankea (comparative kankeampi, superlative kankein)
Declension
| Inflection of kankea (Kotus type 15/korkea, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | kankea | kankeat | |
| genitive | kankean | kankeiden kankeitten |
|
| partitive | kankeaa kankeata |
kankeita | |
| illative | kankeaan | kankeisiin kankeihin |
|
| singular | plural | ||
| nominative | kankea | kankeat | |
| accusative | nom. | kankea | kankeat |
| gen. | kankean | ||
| genitive | kankean | kankeiden kankeitten kankeainrare |
|
| partitive | kankeaa kankeata |
kankeita | |
| inessive | kankeassa | kankeissa | |
| elative | kankeasta | kankeista | |
| illative | kankeaan | kankeisiin kankeihin |
|
| adessive | kankealla | kankeilla | |
| ablative | kankealta | kankeilta | |
| allative | kankealle | kankeille | |
| essive | kankeana | kankeina | |
| translative | kankeaksi | kankeiksi | |
| instructive | — | kankein | |
| abessive | kankeatta | kankeitta | |
| comitative | — | kankeine | |
Derived terms
Noun
kankea
- Partitive singular form of kanki.