Definify.com
Definition 2025
karfa
karfa
Hungarian
Noun
karfa (plural karfák)
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | karfa | karfák |
| accusative | karfát | karfákat |
| dative | karfának | karfáknak |
| instrumental | karfával | karfákkal |
| causal-final | karfáért | karfákért |
| translative | karfává | karfákká |
| terminative | karfáig | karfákig |
| essive-formal | karfaként | karfákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | karfában | karfákban |
| superessive | karfán | karfákon |
| adessive | karfánál | karfáknál |
| illative | karfába | karfákba |
| sublative | karfára | karfákra |
| allative | karfához | karfákhoz |
| elative | karfából | karfákból |
| delative | karfáról | karfákról |
| ablative | karfától | karfáktól |
| Possessive forms of karfa | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | karfám | karfáim |
| 2nd person sing. | karfád | karfáid |
| 3rd person sing. | karfája | karfái |
| 1st person plural | karfánk | karfáink |
| 2nd person plural | karfátok | karfáitok |
| 3rd person plural | karfájuk | karfáik |
Icelandic
Etymology
From Old Norse karfa, kǫrf, from Latin corbis.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʰarva/
- Rhymes: -arva
Noun
karfa f (genitive singular körfu, nominative plural körfur)
Declension
declension of karfa
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | karfa | karfan | körfur | körfurnar |
| accusative | körfu | körfuna | körfur | körfurnar |
| dative | körfu | körfunni | körfum | körfunum |
| genitive | körfu | körfunnar | karfa/karfna | karfanna/karfnanna |