Definify.com
Definition 2025
kelo
kelo
See also: kẻ lờ
Finnish
Etymology
Borrowing from Sami.
Pronunciation
- Hyphenation: ke‧lo
- Rhymes: -elo
- IPA(key): [ˈkelo]
Noun
kelo
- a dry, dead pine tree
Declension
| Inflection of kelo (Kotus type 1/valo, no gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | kelo | kelot | |
| genitive | kelon | kelojen | |
| partitive | keloa | keloja | |
| illative | keloon | keloihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | kelo | kelot | |
| accusative | nom. | kelo | kelot |
| gen. | kelon | ||
| genitive | kelon | kelojen | |
| partitive | keloa | keloja | |
| inessive | kelossa | keloissa | |
| elative | kelosta | keloista | |
| illative | keloon | keloihin | |
| adessive | kelolla | keloilla | |
| ablative | kelolta | keloilta | |
| allative | kelolle | keloille | |
| essive | kelona | keloina | |
| translative | keloksi | keloiksi | |
| instructive | — | keloin | |
| abessive | kelotta | keloitta | |
| comitative | — | keloineen | |