Definify.com
Definition 2025
kil
kil
Dutch
Pronunciation
- Rhymes: -ɪl
Etymology
From Middle Dutch kille.[1]
Adjective
kil (comparative killer, superlative kilst)
- cold-hearted, cold-blooded
- (weather) cold, chilly
Inflection
| Inflection of kil | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | kil | |||
| inflected | kille | |||
| comparative | killer | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | kil | killer | het kilst het kilste |
|
| indefinite | m./f. sing. | kille | killere | kilste |
| n. sing. | kil | killer | kilste | |
| plural | kille | killere | kilste | |
| definite | kille | killere | kilste | |
| partitive | kils | killers | — | |
Anagrams
References
- ↑ “kil” in the The New Oxford American Dictionary, Second Edition, Oxford University Press, 2005
Swedish
Pronunciation
- IPA(key): /ɕiːl/
- Rhymes: -iːl
Noun
kil c
Declension
| Inflection of kil | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | kil | kilen | kilar | kilarna |
| Genitive | kils | kilens | kilars | kilarnas |