Definify.com
Definition 2025
laudatus
laudatus
Latin
Participle
laudātus m (feminine laudāta, neuter laudātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | laudātus | laudāta | laudātum | laudātī | laudātae | laudāta | |
| genitive | laudātī | laudātae | laudātī | laudātōrum | laudātārum | laudātōrum | |
| dative | laudātō | laudātō | laudātīs | ||||
| accusative | laudātum | laudātam | laudātum | laudātōs | laudātās | laudāta | |
| ablative | laudātō | laudātā | laudātō | laudātīs | |||
| vocative | laudāte | laudāta | laudātum | laudātī | laudātae | laudāta | |
References
- laudatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- laudatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “laudatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.