Definify.com
Definition 2024
loquendus
loquendus
Latin
Participle
loquendus m (feminine loquenda, neuter loquendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | loquendus | loquenda | loquendum | loquendī | loquendae | loquenda | |
| genitive | loquendī | loquendae | loquendī | loquendōrum | loquendārum | loquendōrum | |
| dative | loquendō | loquendō | loquendīs | ||||
| accusative | loquendum | loquendam | loquendum | loquendōs | loquendās | loquenda | |
| ablative | loquendō | loquendā | loquendō | loquendīs | |||
| vocative | loquende | loquenda | loquendum | loquendī | loquendae | loquenda | |
References
- Félix Gaffiot (1934), “loquendus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to usage of language: consuetudo sermonis, loquendi
- interchange of ideas; conversation: commercium loquendi et audiendi
- to usage of language: consuetudo sermonis, loquendi